هیأتی‌ها با 10 میلیون تومان سرمایه اولیه برای 850 نفر شغل ایجاد کردند

مقام معظم رهبری سالیان سال که در نامگذاری سال‌ها به موضوعات اقتصادی و رونق تولید می‌پردازند که نشان از اهمیت این موضوع در شرایط کنونی کشور و با توجه به تحریم‌ها دارد. موضوعی که از چشم گروه‌های جهادی و هیأت‌های مذهبی هم دور نمانده و در این زمینه وارد عمل شده‌اند تا با ایجاد تولیدی‌ها هم موجب رونق تولید کالاهای ایرانی و هم اشتغال‌آفرینی برای مردم شوند.

صیقل‌خوردن روح و جان جوانان در مجالس هیأت

جمعی از جوانان هیأتی استان اصفهان که برآمده از مجمع فرهنگی شهید اژه‌ای و هیأت این مجمع هستند، در زمینه تولید ملی وارد شدند و منشأ خیرات و برکات شده‌اند. مجموعه شهید اژه‌ای، رویکردی فرهنگی و تربیتی دارد. این مجموعه مدارس متعددی دارد که در دوره‌های مختلف برنامه‌های فرهنگی و تربیتی برای دانش‌آموزان اجرایی می‌کند. اصلی‌ترین برنامه تربیتی آن‌ها، برپایی هیأت برای دانش‌آموزان به صورت هفتگی و در مناسبت‌های خاص است. این مجموعه برای آنان در قالب هیأت مجالس متعددی در مناسبت‌ها سال برگزار می‌کند تا موجب رشد و پرورش روحی و معنوی آنان شود.

سرمایه اولیه این کارخانه حدود ۱۰ میلیون تومان بود

سه نفر از جوانانی که پرورش یافته این هیأت و مجموعه هستند، این روزها کارخانه‌ای به نام «آرمان فردا» راه انداخته‌اند. دانیال پرورش‌فر یکی از اعضای هیأت موسس این کارخانه در این خصوص می‌گوید: «جمعی سه نفری با پول‌های کمک‌ گرفته از خانواده‌ها که مجموعاً حدود ۱۰ میلیون تومان شد، شرکتی را با حضور ۵ نفر در سال ۸۹ راه‌ انداختیم. ما در حوزه رباتیک فعالیت‌هایی داشتیم که ابتدا محصولات شرکت در حوزه رباتیک بود.»

ورود به بازار محصولات اسباب‌بازی از سال ۹۴

این جوانان بعد از مدتی فعالیت در حوزه رباتیک، به مرور و با رصد بازار به سمت تولید اسباب‌بازی می‌روند، زیرا بازاری جذاب‌تر نسبت به رباتیک بود. پرورش‌فر در این خصوص می‌گوید: «از سال ۹۴ وارد بازار اسباب‌بازی شدیم. در آن سال‌ها به دلیل پایین بودن ارزش ارز تولید در این حوزه سخت بود، زیرا به صرفه این بود که محصولات خارجی به خصوص چینی را وارد کنند. در سال‌های کنونی و با تشدید شدن تحریم‌ها با وجود مضرات بسیاری که برای کشور داشت، برای ما تولیدکنندگان منافع خوبی داشت و موجب رونق کسب‌ و کار ما شد.»

در حال حاضر ۵۰ نفر که تعدادی از آنان فارغ‌التحصیلان مجموعه شهید اژه‌ای هستند در کادر اداری این مرکز و ۳۰۰ نفر در قالب مشاغل خانگی  مشغول مونتاژ اسباب‌بازی‌ها و ۵۰۰ نفر هم به صورت غیرمستقیم در تولیدی‌ها مواد اولیه و تجهیزات جانبی این کارخانه مشغول به کار هستند. پرورش‌فر می‌گوید: «از شرکتی پنج نفره به اشتغال برای ۸۵۰ نفر مستقیم و غیرمستقیم رسیدیم و دلیل آن‌ هم افزایش سفارش‌گیری ما و جابازکردن دربازار بود. این افزایش سفارش ما موجب افزایش سفارش ما از مجموعه‌های خدماتی دیگر و رونق کار آنان هم شد.»

تولید ۶۰ قلم محصول و صادرات به ۴ کشور

محصولات این کارخانه در مجموع ۶۰ قلم اسباب‌بازی در زمینه‌های بازی‌های فکری، تفنگ‌بازی، مهارتی و ... است که برای رده‌های سنی مختلف از یک سال و نیم تا بزرگسالان است. این تولیدکننده جوان می‌گوید: «هم‌اکنون قیمت محصولات ما یک چهارم قیمت محصولات خارجی است و برای محصول‌کنندگان، بسیار به‌صرفه است و امیدواریم بتوانیم بیش از پیش در بازار داخلی و همچنین کشورهای همسایه و منطقه جا برای خود باز کنیم. ما هم‌اکنون به کشورهای عراق، عمان، جمهوری آذربایجان و افغانستان صادرات داریم. این صادرات مستقیم است و ممکن است محصولات ما توسط تجار به دیگر کشورها هم ارسال شود.»

فاصله‌ای که با آرزوی ساخت اسباب‌بازی شخصیت‌های بومی داریم

از او درباره ویژگی‌های محصولات این کارخانه با رویکردهای ایرانی و اسلامی پرسیدم که این گونه می‌گوید: «محصولات ما نسبت به کالاهای مشابه خارجی، بومی شده است؛ به طور مثال اگر هواپیمایی تولید می‌کنیم خارجی‌ها نام شرکت و پرچم خود را روی آن می‌زنند و ما هم نام شرکت‌های ایرانی و پرچم سه رنگ جمهوری اسلامی ایران را روی آن درج می‌کنیم. اگر جلیقه پلیسی می‌زنیم، آرم و نشان نیروی انتظامی را درج می‌کنیم، اما هنوز با تولید اسباب‌بازی بومی براساس شخصیت‌های ایرانی فاصله داریم. برای این منظور ابتدا باید کار رسانه‌ای صورت گیرد و یک شخصیت مطرح و شناخته شود و سپس در حوزه اسباب‌بازی ساخته و مورد استقبال قرار گیرد. می‌توان انیمیشن خوش‌ساختی تهیه و ارائه کرد و سپس شخصیت آن مورد استقبال کودکان قرار گیرد تا اسباب‌بازی آن را تهیه کنند. کودکان در بازار به دنبال برند نیستند بلکه شخصیت را می‌پسندند و برای این امور باید از پیش کار رسانه‌ای کرد.»

این جوانان با اراده نشان داده‌اند که این گعده‌های فرهنگی و دینی می‌تواند بستری باشد برای دست به دست هم دادن جوانان تا با هم‌افزایی و همکاری با یکدیگر، کار و اشتغالی برای خود راه بیندازند و دست چند جوان دیگر را هم بگیرند و اشتغال‌آفرینی داشته باشند. جوانان در هیأت باهم می‌نشینند، گعده می‌کنند و از مشکلات هم باخبر می‌شوند. گاهی یکی ظرفیتی دارد و با آن کمک‌رسان دیگران می‌شود و گاهی فردی ایده‌ای دارد که با کمک دیگران آن را عملیاتی می‌کند. این‌ها ظرفیت‌های هیأت است که باید بیش از پیش جدی گرفته شود.

روایت تولید